کلا سه روش اساسی برای درمان جراحی بیماری چاقی وجود دارد:
1) روش کوچک کردن معده که از راه های مختلفی برای اینکار استفاده می شود که شامل استفاده از باند دور معده؛ بریدن طولی معده؛ چین دادن طولی معده به داخل خود و متد های با شیوع کمتر دیگر می باشد.
عیب مهم این گروه عمل؛ موقت بودن اثر آن است و شرایطی که بلافاصله بعد از عمل رخ می دهد تا آخر عمر تداوم ندارد. معمولا مدت مفید بودن این اعمال حدود 3 الی 4 سال می باشد.
در واقع با این اعمال افراد معمولا بخوبی لاغر می شوند ولی حفظ و تداوم لاغری در این افراد با کمک اراده و انگیزه خود فرد بدست می اید و عمل در دراز مدت دیگر جایگاهی ندارد.
از بین این گروه اعمال قاعدتا کم عارضه ترین آنها بیشترین طرفدار و کاربرد را دارد.
توضیح شکل: شروع چین دادن معده از فوندوس با حفظ زاویه هیس
توضیح شکل: اتمام پلیسه زدن معده؛ شکل نهایی معده بصورت یک لوله در آمده است
2) روش ایجاد سوء جذب از راه نرسیدن غذای خورده شده به سطح جذبی کافی در روده ها و عملا دفع غذای خورده شده؛ که جهت رسیدن به این هدف دو روش متداول وجود دارد:
تمامی مسیر روده باریک بجز 30 سانتیمتر از آن را؛ از راه عبور غذا خارج می کنیم . جریان صفرا را از راه دوختن سر روده به کیسه صفرا در این مسیر طولانی روده باریک برقرار می کنیم. (روش بای پس روده متکامل شده)
و یا در روش دوم تمامی طول روده باریک را به دو قسمت کرده؛ در نیمی از ان صرفا غذا عبور میکند و در نیم دیگر صرفا ترشحات دستگاه گوارش عبور می کند و این دو در یک طول کوتاهی (حدود 30 سانتیمتر) با هم ممزوج می شوند. (روش دئودنال سوئیچینگ)
عیب مهم این گروه از اعمال؛ ایجاد یک نوع نقص عضو در بیمار است که تداوم داشته و بخصوص در خانم ها با مشکلات مهمی ممکن است در زمان حاملگی و شیر دهی همراه باشد.
توضیح شکل: عمل دئودنال سوئیچینگ
3) در این فرم از عمل؛ از هر دو روش برای لاغری استفاده می شود؛ بدینصورت که هم معده را با بریدن ان کوچک می کنیم و هم حدود 5/1 متر از روده باریک را از مسیر عبور غذا خارج می کنیم. (بای پس معده)…
توضیح شکل: بای پس معده
اگر چه این عمل از مزایای هر دو روش استفاده می کند ولی معایب هر دو را نیز به همراه دارد
